Salta navigazione.
Home

La Creasiun

 ...fonti MOOLTO apocrife dal deserto di Giudea...
(ritrovamento del 04/10/2008)

La Creasiun

Visto cl’era uno e gnanc’ancura trino, al Padreterno al pasàva le giurnade ad parlù ind’l’universo. Sensa “Setimana Enigmistica” e sensa gnanca an cagn da purtar fora a pisàr, l’era lunga tirar sera. Alura al decid da dar sfogo a la su creatività.

Al lunedì al crea al ciel, la tèra e’l va a far l’alaciamento adla luce e dal gas.
Al martedì al crea i prà, le piante e gli’a dacqua.
Al merculdì al crea pes, usèi e nimài.
Al giuedì gninte, parchè gh’è ‘l mercà.
Al venerdì al magna i pes cl’ha creà ‘l merculdì.
Al sabat al fa le cascade dal Niagara e ‘l vasarùn da Citadèla
La dumenica al va a mesa; ma dopo an pèr d’ore al s’acòrs ch’al sd’è dismengà da crear al pret.

Alura al fa n’umìn col Dido’ e al la ciama Adamo e cun an toch d’Adamo al fa na dona e’l la ciama Eva. Quand’al pongo al s’è sugà al ciapa Adamo ed Eva e aglia porta in dal “Giardino dell’Eden”, cl’è cume al Bosco Fontana, ma sensa sansale; aglia mòla in dal prà e’gh dis:

“Chi dentar a pudì far quel ch’agh nì vòia! A pudì girar nud adme di bèch, a pudì magnar in sal divan, lasar le didade in si vedar e girar in pe par tèra! L’unica roba ch’a ghì mia da far l’è magnar i pum adla pianta cul bis!”

Al fa mia in temp a lasàri ad par lor che la dòna la cumìncia a ‘verach fam.

“Vot an pèrsach?!” - agh admanda Adamo
“No!”
“Vot na brogna?!” – al seguita l’òm
“No!”
“Vot ch’a fema su an gugiol?!”
“No! A ghò mia vòia ad càran!”
“Ma insuma, alura cusa vot?!” – admanda Adamo ch’al cumìncia bèla a sudàr fred.

“Gh’avria vòia dan bèl pum!”
“Ma brava! L’unica roba ch’a pùdema mia tucàr!”

“Gh’avria atzita vòia d’an pum!”
“Metéma in fresca la linguria?!”
“No che dopo a pìsi ad me na grunda!”
“Peléma an po’ ad sigùle?!”
“No che dopo a spùsi ad me n’orinàl!”
“Magnéma an po’ ad fasoi?!”
“No che dopo at pètni cun la riga in mès?!”
“Beh, alura cusa vot?!”

“Vurìa an pum!” - la seguita la dòna.

Adamo as lasa turlìr par soquante ore, finquand an na pol pù. Al rampa in sla pianta di pum, an na distaca uno madùr e ‘l la slunga a Eva: ”Toh, adzita at tàsi!”.

I fa mia in temp a spudàr i’armèle, ch’a riva i cancar dal Padreterno:

“Brut lasarun d’an lasarun. At t’evi dit da lasàr star la pianta di pum! - e ‘gh mòla na sciàfa in sle man - “A t’ho dat an giardin ch’al pareva an banch da fruta e verdura, ma t’evi dit da lasàr star i pum! – e ‘gh pianta an sculasùn in sle ciàpe –  “T’evi dit da mia far na roba sula e ti t’è fat propria quela!” – e’gh tira na scupàsa in sla cùtga – “Ades av tucarà métarav le mudande, andar a lavurar e partorir cun l’epidurale!”
“D’ura in avanti a’v tegni a stechet, parchè ho capì che cun vualtar a èsar bun a’s pasa sempar par cuiùn!”

L'è parola dal signur