Davide e Golia

...fonti MOOLTO apocrife dal deserto di Giudea...
(ritrovamento del 23/08/2008)

Davide e Golia

Israeliti e Filistei i s’era mai pudì vedar. Bastava che n’israelita al des mia na precedensa a an Filisteo ch’a gneva da destra, che subit sçiupàva na guèra da diès u dudz’ani adme rìdar.

Al pusè ‘dle volte i’era ‘i Israeliti a cucarle, parchè in di Filistei a gh’era n’umun gaiàrd, alt du mètar, ch’as ciamàva Golia, cume le caramèle par la gula.

Al gh’eva do man pese ch’le pareva adle padèle antiaderenti e quand i suldà nemic i’gh rivava a tir al gha’rbaltava i dent a sciafùn adme i birìli dal bùling.

Saul, al re di Israeliti, l’era disprà parchè al catàva pu’ nisùn dispòst a fàras disvidàr i dent da Golia.

Finchè an bel giuran a riva a curt an putìn rachitic, màgar adme’n ciò e cun l’aparechio par i dent ch’as ciàma Davide. 
Al va dal Re e’gh fa: "A sèt ca sun an fenomeno a sunàr la cetra?!"

"Ma cusa vot ch’a m’interèsa a mì ‘dla cetra, cun tuti i stròlich ch’a g’ho!!!" - a dis al Re.

"A sun nàt in dal Tigrai e sun brào anca cun la sfrùnsa!" – l’insìst al putìn – "adès a vaghi al fronte e vinsi la guèra ad par mì!"

Mòla la cetra, branca la sfrùnsa, as tos su e’l part.

Quand i suldà israeliti i la ved rivàr, i la tos in gir: "Oh Sbirulino! A set gnì a cucàr di sciafùn!"

Ma lù impertèrito al camìna drit vèrs i suldà filistei, cun la sfrùnsa in na man e an giarùn in cl’altra, finch’al ved mia Golia in luntanànsa. Al fa mia fadìga a ricunusaral, parchè l’è alt e sçiào e’l pàr n’incrocio tra l’Incredibile Hulk e Thomas Miliam.

"Golia vegni avanti, ch’a sun gnì a sfidàrat!" - agh dis Davide spresànte

"S’a t’am vegni a tir at dag an còck in sla tèsta ch’a t’a sçiòpi le scarpe!" – agh rispund Golia minaciùs.

"Ascùltam chi Golia" – agh dis Davide - "Ades mì e tì a fema na bèla sfida col golden gol!"

"E cusa saresa??" - admanda l’umùn

"Chi vins la sfida l’ha vint la guèra!" – al dis al putìn

"Ah, s’l’av va ben a vuàltar, fema pura la sfida cul golden gol! Vegni avanti ch’a ta spac i’òs!" – al dis Golia

Ma Davide, svelt adme’n guìndol, al ciàpa la sfrunsa, al tos la mira e’gh pianta na sgiaronada drit in mèsa a la vista a Golia, ch’al stramasa partèra adme’n sac adle spasadùre.

‘I Israeliti i cur tuti da Davide, i la bràsa e i la bàsa; i Filistei ‘i insaca i nèdar e i turna a ca’ ad cursa, parchè i’ha capì che con l’aiuto dal Padreterno anca an putìn rachitich ch’a g’ha bisògn da mare, al pol verach la mèi contra n’esèrcit d’umun gaiàrd.

L'è parola dal signur