La Tur ad Babele

...fonti MOOLTO apocrife dal deserto di Giudea...
(ritrovamento del 13/02/2008)

La Tur ad Babele
 

Cun la truàda ad l’arca, Noè l’ea sugà na bela bugàda, ma i’òm i gh’eva paura che ‘n qual giuran al Padreterno as dismisies ancora cun la luna ‘svèrsa e’l mulés szo n’altar diluvio universale.

Inveci da butàr via na mùcia ad bèsi cul M.O.S.E, i’eva strulicà da custruir na bèla tur, alta e robusta, in modo che se Dio as fudés dismengà ancùra l’acqua vèrta nisun a curea pu’ al risch da bagnàs i pè.

In du e du quàtar i’eva muntà l’impalcadùra e dopu na smàna i’era bèla ‘dre tiràr su i mur. Al capmastar l’era nat in Set-Porte, i murador i parlava tuti in dialet e gh’era gnanca an maruchìn, dunca lo stato-avanzamento-lavori al marciava ch’l’era an spetàcul.

Al Padreterno, ai òm, agh vuleva an ben che guai, m’as gudeva anca pran tant a turliri. Na not ch’al seguitava a giràs in dal lèt, invece da tor na mèsa pastiglina ad Tavor al dis: “Ades agh faghi an schers!! Agh misci tuti i dialet, atzita admatina a capis pù gninte nisùn!!”

A la matina, quand al capmastar al riva in cantér, al cata an casìn ca fa paura.

Suquanti muradur a parla vrunés, d’ialtar i parla bresàn, i piastrelisti i sbraia in mudnés ai latunér ch’i rispund in regiàn. An burdèl ca finis pu’!

A’n certo punto i vrunés i cumincia a tacàs cui mantuàn, i mudnés i’s pìcia cui regiàn, i bulugnés i tira le casole incùntra ai ruvigòt e i piacentìn i buta i cùp adòs ai bergamàsc. Par fortuna che bresàn e vicentìn i’è gemelà, parchè si nò is piciarìa in sle groste anca lor.

Dopu na bùna mesz’ura a riva la cèlere cun la solita cunisiùn, la cumincia a menàr i manganèi indu-ciàpi-ciàpi, qualdun a da n’umàda a l’impalcadura, l’impalcadura la bur adòs a la tur, cla sa sbrisula come an savoiardo.

I murador i sa stramina an po’ dadzà e an po’ dadlà e d’alura e quela, ogni volta ca gh’è  na partìda ad balòn i’è pache.