Salta navigazione.
Home

La Nasita ad Gesù Bambin

...fonti MOOLTO apocrife dal deserto di Giudea...
(ritrovamento del 17/12/2007)

Vèrs la fin ad dicembàr, Giusèpe ‘l gh’eva d’andàr a Betlème a vutàr e, par mia far la strada ad par lù adme n’òc, l’ea tolt su so muier anca s’l’era in stato.
Fato stà ed è che in lunga a la strada a la Madona agh vegn na mèsa vòia ad partorìr.
Alùra Giusèpe ‘l serca n’albergo, ma al cata gnanca an büs, parchè i’è suta Nadàl e le camare i’è tute bumbàde.
“A vurà dir c’andrema in campegio!” al dis Giusepe scunsulà.
“Ma sa sema in dicèmbar!!! Cun cal fred ch’a gh’è in tenda a gh’è da barbutàr!” – agh fa uservasiun la Madona, ch’la cuminciava a verach di gran dulur ad pansa e le punte di didùn di pè infurmigulàde.
“Maria, bisogna ch’a tat decidi! U ch’andema in campegio, u ch’as pulachema dentar in cla stàla ca gh’è là infund in mès ai camp! – l’insist Giusepe cl’era mia tant mustùs.
“A vagh a vedar che ciàpa una e stòsa cl’altra” – la dis la Madona rasegnada – “sarà mèi ch’as metema in dla stàla, almén a gh’è mia tant da caminar!”
Dentar in dla stàla in du e du quatar Giusepe ‘l prepara an presepi vivente meraviglius, ch’al bagna al nas a quel da Piubega e tra mèszanot e’n quart a n’ura adla nòt adla vigiglia a nàs al BambinGesù, destinà dal Signur a cunsular la povra gent e a tirar adle scupàse a quei ca fa mia bèl.

L'è parola dal signur